Ah, Barcelona! Hoe vaak ik al niet mijn slippers heb afgesleten in de labyrintachtige straten van deze betoverende stad. En toch, ongeacht welk pad ik kies, leiden alle wegen altijd naar de grootste bouwplaats in Europa – de Sagrada Familia.
Stel je eens voor, een basiliek in aanbouw sinds 1882. Da’s niet een tweejaarlijks renovatieproject, dat is bijna anderhalve eeuw aan constructie! Ze hopen de boel af te hebben in 2026, maar ik ben er niet zo zeker van. Tenslotte, in al die jaren dat ik op bezoek ben geweest, is het alsof de hijskranen gewoon deel uitmaken van de architectuur.
Een kleine tip van een ervaren reiziger: koop je ticket online. Dan krijg je een eigen tijdsslot om de binnenkant te bezoeken. En dat is, geloof me, de moeite waard. Zodra je een voet over de drempel zet, word je overrompeld door Gaudí’s extravagante stijl. Uniek lichtspel, torenhoge zuilen die eruit zien alsof ze in een betonnen bos zijn verdwaald, en overal kleine details die je op het eerste gezicht over het hoofd ziet.
Ja, je zult een weg moeten banen door een menigte toeristen die allemaal wanhopig proberen die perfecte foto te maken. Maar als je erbij stilstaat dat elke toegangsprijs, elke selfie, elke aangekochte koelkastmagneet bijdraagt aan de voltooiing van dit architectonische meesterwerk, dan wordt die mensenmassa een stuk draaglijker. Alleen al het idee dat je bijdraagt aan de eeuwige bouwproject is een ervaring op zich, eentje die je in geen ander museum ter wereld zult vinden!
