Wanneer men Rome zegt, flitsen er waarschijnlijk beelden van pizza, pasta en… het Colosseum door je hoofd. Juist, dat laatste. Een architecturaal meesterwerk dat zo prominent is in de Romeinse skyline dat het waarschijnlijk een eigen postcode verdient.
Dit amfitheater had vroeger een eenvoudig doel: entertain het publiek en boost de Instagram-volgers van de keizer… als Instagram in die tijd zou hebben bestaan. Eerst werd het toneel gezet met dramatische voorstellingen voordat het echte spektakel begon met gladiatorengevechten. En voor wie dacht dat dierenrechtenactivisme een modern concept is, bedenk eens dat hier beesten uit alle hoeken van het rijk speciaal werden ingevlogen (of eerder, ingelopen).
Een populair gerucht stelt dat het Colosseum kon veranderen in een mini-zee voor nagespeelde zeeslagen. Onderzoekers krabben echter achter hun hoofd, zich afvragend hoe galeien in die bescheiden ruimte zouden draaien zonder elkaar te rammen.
Nu, ik moet even opscheppen. Tijdens mijn bezoek maakte ik een “sneak” move. Door te doen alsof ik bij een groep hoorde (waarschijnlijk dachten ze dat ik hun gids was, gezien mijn onberispelijke modekeuzes), glipte ik zo naar binnen. Eenmaal binnen voelde het een beetje alsof ik door een oude Romeinse Netflix-serie wandelde, minus de popcorn.
Conclusie? Het Colosseum is fantastisch, maar Rome heeft zoveel meer te bieden. Ga voor de oude stenen, blijf voor de pasta. En vergeet niet, er is meer dan alleen dit ene bouwwerk. La dolce vita!
